[Th-Trans] 110126 CEO ของ Prain เล่าเรื่องแจจุง (จากหนังสือ Hero Festival)

น่าประหลาดใจ ดังนั้น จึงยิ่งน่าหลงใหล
เขียนโดย ยอ จุนยอง

คุณพ่อที่ใจดี ผู้บริหารที่เป็นมิตร
ยอ จุนยอง ผู้บริหารจาก Prain ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบเกี่ยวกับการประชาสัมพันธ์ของ JYJ
เรารวบรวมความกล้าและสัมภาษณ์คนพิเศษคนนี้ ซึ่ง follow
แจจุงแค่เพียงคนเดียวในทวิตเตอร์

[ ผู้บริหารยอ รู้สึกอย่างไรกับแจจุงของพวกเรา? ]

ตอนที่ 1

นั่นเป็นโชว์เคสแรกที่ Hwaseong Tiger Dome และผมไปเพราะคนที่เกี่ยวข้องทั้งหมดจะต้องไปร่วมงาน มีเรื่องขัดข้องเกิดขึ้น และผมต้องขึ้นไปนั่งดูโชว์อยู่บนชั้นสอง

ในวันนั้น ผมช็อคมาก นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินพวกเขาร้องเพลง รวมถึงสมัยที่พวกเขาอยู่ TVXQ ด้วย พวกเขาร้องเพลงได้เยี่ยมมาก หลังจากสรุปเรื่องโชว์เคสได้แล้วในตอนกลางวัน ทีมงานจากบริษัทเราก็ไปทักทาย JYJ ผมเขินนิดหน่อยก็เลยไม่ได้พูดอะไรพิเศษๆ ผมพยายามไม่รบกวนพวกเขาในเวลาพักผ่อนก็เลยหลบหน้าพวกเขา แต่ผมก็โดนดึงเข้าไปในห้องของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว พอประตูห้องเปิดออก ผมก็เห็นทั้งสามคนนั่งอยู่ตรงนั้น

ตอนที่ผมเดินเข้าไป แจจุงกำลังจะถอดเสื้อพอดี หลังจากที่ทีมงานแนะนำว่าผมเป็นใคร เขาก็รีบยืนขึ้นและขอโทษทันที หลังจากนั้น เขาก็รีบใส่เสื้ออย่างรวดเร็ว สมาชิกอีกสองคนก็รีบยืนขี้นและทักทายผมเช่นกัน สีหน้าที่ลุกลี้ลุกลนตอนพวกเขาขอโทษผมดูสุภาพมากๆ

ที่นั่นควรจะเป็นห้องพักผ่อนของพวกเขาในฐานะเจ้าบ้าน และผมเป็นคนไปรบกวน ขอโทษจริงๆ ที่ไม่ได้พูดสวัสดี "ไม่เลย ผมเป็นคนมากวนเวลาพักผ่อนของพวกคุณ ผมดูโชว์เคสแล้วสนุกมาก เจอกันครั้งหน้าครับ" ผมออกมาจากห้องอย่างรวดเร็วหลังจากพูดจบ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนเดินเข้าไปในห้องจนออกมาจากห้องใช้เวลาไม่ถึง 30 วินาที

นั่นเป็นไอดอลที่ดังที่สุดในโลก ดังนั้น ผมจึงแปลกใจ (ผมคิดว่า ผมจะเจอคนดังระดับโลกที่อยู่ในห้องพัก กำลังนั่งพาดขาขึ้น(บนโต๊ะ) พร้อมกับสีหน้า 'นายเป็นใครกันล่ะ?')

ตอนที่ 2

ตอนที่ผมได้เจอเขาอีกครั้งในคาเฟ่ที่ออฟฟิศ มันเป็นวันหนึ่งในเดือนธันวาคม การพบกันครั้งที่สองทำให้ผมรู้สึกว่า แจจุงเป็นคนขี้สงสัยเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมรอบตัว การพูดคุยกับแจจุงเป็นครั้งแรกเริ่มต้นขึ้นเพราะแบบนั้น จุนซูกุน และ ยูชอนกุน ('กุน' คล้ายๆกับ 'คุง' ในภาษาญี่ปุ่น) จมดิ่งอยู่กับแผ่นหนังที่ผมเก็บไว้ที่นั่น แจจุงกุนดูระบบเสียงของผมแล้วถามว่า "ว้าว นี่คืออะไรเหรอครับ? นี่มันเยี่ยมไปเลย" ดังนั้น ผมเลยเดินไปข้างๆ เขาและอธิบายเกี่ยวกับระบบเสียงให้เขาฟัง ต่อจากนั้น เขาก็เดินไปทางชั้นหนังสือและเริ่มเปิดดูหนังสือต่างๆ ผมบอกเขาว่า ถ้ามีเล่มไหนที่ชอบก็เอาไปได้เลย ปกติคนที่ได้ยินแบบนี้จะเลือกหนังสืออย่างมีความสุข แต่เขากลับเอาหนังสือทั้งหมดเกี่ยวกับความรักออกมาอย่างขำๆ และบอกว่า "มันคือเรื่องจำเป็นที่ต้องอ่านหนังสือประเภทนี้ ถ้าทำแบบนี้ ผมก็จะหาแฟนได้"

พอเห็นเหล้า เขาก็บอกว่า "ผมชอบเหล้าประเภทนี้ครับ"
พอเห็นเฟอร์นิเจอร์ที่น่าสนใจ เขาก็จะบอกว่า "ผมจะขอคำแนะนำจากคุณ ถ้าผมจะตกแต่งบ้านใหม่ในอนาคต"  เราคุยเกี่ยวกับเรื่องนั้นเรื่องนี้อย่างมีความสุข

ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆ แต่ระหว่างที่ผมคุยกับเขา
ผมลืมไปเลยว่ากำลังคุยอยู่กับไอดอลที่ดังที่สุดในโลก
เขาเป็นเพื่อนที่เป็นมิตรซึ่งเข้ากับคนอื่นได้ง่ายเหลือเกิน

ผมไม่แน่ใจว่านี่เป็นการเปรียบเปรยที่เหมาะสมหรือเปล่า แต่มันเป็นความรู้สึกทำนองนี้

เหมือนหญิงเกาหลีงามสง่าที่ชอบรถม้าอย่างน่าประหลาดใจ
เหมือนผู้ชายบึกบึนที่ชอบทำอาหารอย่างน่าประหลาดใจ
เหมือนประธานกลุ่มบริษัทในเครือที่ทานอาหารมื้อละ 3000 วอน (80 บาท)
แบบมีความสุขอย่างน่าประหลาดใจ

น่าประหลาดใจ ดังนั้น จึงยิ่งน่าหลงใหล

หลายคนถามผมถึง "เหตุผลที่ผม follow แจจุงคนเดียว"
มันเป็นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นด้วย
ระหว่างที่เราคุยกัน ผมถามเขาว่า "แจจุงอ่านข้อความที่แฟนๆส่งให้ทางทวิตเตอร์ได้ไม่หมดใช่ไหม? คงจะมีทวีตใหม่ๆเพ่ิมขึ้นเป็นพันในแต่ละวัน..." แต่แจจุงตอบว่า "ถ้ามีแค่ไม่กี่พัน ผมก็อ่านหมดครับ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมเปลี่ยนคอมพิวเตอร์แล้วก็เปิด(หน้าทวิตเตอร์)ทิ้งเอาไว้ พอผมกลับมาบ้านตอนเย็น มีทวีตเป็นหมื่นๆ บางครั้งก็เป็นแสนเลยด้วยซ้ำ ไม่ว่ายังไง มันก็เยอะมากๆ" ยูชอนที่นั่งอยู่ข้างๆก็อุทานออกมา "ว้าว จริงเหรอ?" ผมทึ่งมากเช่นกัน ก็เลยถามว่า "ถ้าอย่างนั้น ถ้าผมบอกอะไรบางอย่าง แจจุงก็จะหาไม่เจอน่ะสิ ใช่ไหม?" ผมถามอย่างสบายๆ แต่แจจุงตอบกลับมาว่า "ตราบใดที่ผมหาคุณเจอและ follow คุณแล้ว ผมก็จะเห็นทวีตจากคุณครับ ผู้บริหารใช้ ID อะไรครับ?"


ผมคิดว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น
แต่วันต่อมา มีแฟนคนหนึ่งของ JYJ ทวีตมาหาผมว่า 
"คุณผู้บริหาร พี่แจจุง follow คุณ น่าอิจฉาจัง"
พอผมไปดูทวิตเตอร์ของแจจุง เขากลับจำที่เราพูดกันเล่นๆได้จริงๆ
เขาหาผมเจอ และ follow ผม เมื่อมาเปรียบเทียบกับเด็กสมัยนี้แล้ว ก็ยิ่ง... (ถอนใจ)


ผมไม่รู้ว่าจะพูดแบบนี้ได้หรือเปล่า
แต่วันนั้น หลังจากที่พวกเขาออกจากคาเฟ่ไปแล้ว พวกเขายังมีนัดกับ(หนังสือพิมพ์) Chosun ต่อ
(วันนั้นเป็นวันที่สื่อทำการสัมภาษณ์ทั้งหมด)
ระหว่างทางกลับบ้าน ด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า อยู่ๆเขาก็จำสิ่งที่พูดกับผมในตอนกลางวันได้ และ follow คนที่เหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าอย่างผม
นี่มันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ

ทุกคนก็รู้ว่าผมมี follower อยู่ประมาณ 4 พันคน 
และผมไม่เคย follow ใคร
เหตุผลของผมก็คือ ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าผมชอบและไม่ชอบใคร 
ถ้าหากผม follow บางคน คนที่ผมไม่ได้ follow ก็จะผิดหวัง
ดังนั้น ผมจึงเลือกที่จะไม่ follow ใครเลย


ดังนั้น นี่คือที่มาว่า ทำไมผมถึงมี 'following' เป็น 0

แจจุงที่แสนวิเศษ follow ผมก่อน ดังนั้น ผมจึง follow แจจุงคนเดียว
ผมแค่อยากเป็นหนึ่งในแฟนๆที่ยืนอยู่ห่างๆ อวยพรให้ทั้งสามทำได้ดี
ถึงแม้ผมจะไม่ได้อยู่แนวหน้า(ไม่ได้ทำงานกับ JYJ)โดยตรง แต่ทีมงานของผมก็จะได้ร่วมงานกับพวกเขา
ถ้าหากพวกเขาต้องการอะไร ผมก็จะสนับสนุนพวกเขาอย่างเต็มที่ด้วยตำแหน่งของผม

แจจุง สุขสันต์วันเกิดนะ
ครั้งที่แล้ว ผมบอกในทวิตเตอร์ว่า "ส่งช้างตัวใหญ่ๆไปให้เป็นไง?"
คุณยังไม่ได้ตอบผม ตอนนี้(ข้อเสนอ)ก็ยังใช้ได้อยู่นะ~~ ^^

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ถ้าจะเอาออกไป กรุณาเอาเครดิตไปให้ครบค่ะ

Credit: jaetime
Translation: rachui@sharingyoochun
Thai translation: minnappe @ twitter
Shared by: keep.faith2011~★