[Th-Trans Summary] บริษัท SM VS องค์กรการค้าเสรีเกาหลี

SM v. Korean Fair Trade Commission

บริษัท SM VS องค์กรการค้าเสรีเกาหลี (เอกสาร 2002누13613) 
คำตัดสินจากศาลฎีกา กรุงโซลเมื่อวันที่ 1 เมษายน ปี 2004: บทสรุป

ในปี 2002 บริษัท SM Entertainment - ผู้ยื่นคำร้อง - ได้รับคำสั่งจากองค์กรการค้าเสรีเกาหลี - ฝ่ายจำเลย - ให้ปรับเปลี่ยนเนื้อหาของสัญญาจ้างผูกขาดกับศิลปินที่เซ็นสัญญากับบริษัทซึ่งองค์กรเห็นว่าละเมิดกฎหมายการค้าอย่างเป็นธรรมแห่งชาติในเรื่องอำนาจการต่อเรื่องที่ไม่เท่าเทียมรวมถึงเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยทางพลเมืองและสังคมตามบัญญัติกฎหมายมาตราที่ 103 และ 104 ของประมวลกฎหมายพลเมืองเกาหลี บริษัท SM Entertainment ไม่เพียงแต่ปฏิเสธจะทำตามคำสั่งขององค์กรแต่ยื่นฟ้ององค์กรกลับเพื่อล้มล้างคำสั่ง

บริษัท SM Entertainment โต้เถียงว่า: 1) รูปแบบการทำธุรกิจของบริษัทนั้นอาศัยการลงทุนกับนักร้องอายุน้อยที่ยังไม่ได้ผ่านการทดสอบ และเพราะการลงทุนเช่นนั้นมีความเสี่ยงการสูงในการสูญเสีย การมอบภาระแก่นักร้องในสัญญาจ้างด้วยค่าปรับสูงลิ่วหากมีการละเมิดสัญญานั้นสมเหตุสมผลเพื่อคืนค่าใช้จ่ายในการลงทุนและครอบคลุมส่วนที่สูญเสียจากการลงทุนที่ล้มเหลว 2) องค์กรไม่มีอำนาจใดๆ เกี่ยวกับสัญญาจ้างผูกขาดส่วนตัวที่เจรจาระหว่างนักร้องและบริษัทบันเทิงต้นสังกัด และ 3) สัญญาจ้างผูกขาดที่บริษัท SM Entertainment ใช้นั้นไม่ได้ละเมิดกฎหมายในการควบคุมผูกขาดหรือในกฎหมายการค้าอย่างเป็นธรรมตามมาตราที่ 23 บทที่ 1 บทย่อยที่ 4 ว่าด้วยเรื่องการต่อรองที่ไม่เป็นธรรมและการเจรจาที่ไม่เท่าเทียม

ศาลปฏิเสธจุดยืนข้างต้นทั้งหมดและสั่งให้บริษัท SM Entertainment จ่ายค่าทนายทั้งหมดโดยเห็นว่า:
1) ถึงแม้จะยอมรับว่าการลงทุนกับการฝึกหัดและสอนนั้นมีความเสี่ยงในการลงทุนสูง การทำธุรกิจความเสี่ยงสูงนั้นคาดการณ์ล่วงหน้าถึงผลตอบแทนสูงเมื่อประสบความสำเร็จ ดังนั้นมันจึงสมเหตุสมผลและถูกต้องตามหลักการที่ในสถานการณ์การลงทุนเช่นนั้น ผู้ลงทุนเองจะต้องรับความรับผิดชอบ มันไม่เป็นธรรมที่จะผลักภาระแก่ดารานักร้องผู้ประสบความสำเร็จในการจ่ายคืนค่าลงทุนของนักร้องที่ล้มเหลวคนอื่นๆ หรือ ด้วยเหตุผลนั้นเอง ไปผูกมัดนักร้องที่ประสบความสำเร็จด้วยค่าปรับสูงลิ่วหากมีการละเมิดสัญญา การกระทำเช่นนั้นเป็นการใช้การต่อรองที่เหนือกว่าในทางที่ผิดโดยผู้ยื่นคำร้องและเป็นการเอาเปรียบความไร้อำนาจของศิลปินบริษัท การเรียกร้องค่าเสียหายที่มากเกินที่ไม่สมเหตุสมผลกับการอ้างว่าความเสี่ยงของการที่นักร้องจะละเมิดสัญญาและออกจากบริษัทต้นสังกัดนั้นเพิ่มมากขึ้นเมื่อมีความสำเร็จและมีความเป็นดารา

2) เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งใช้ตำแหน่งการต่อรองที่เหนือกว่าในการข่มขู่เอาผลประโยชน์ที่ไม่เป็นธรรมจากอีกฝ่าย เช่นด้วยการเรียกร้องค่าเสียหายมากเกินควรนั้นเป็นการละเมิดกฎหมายพลเมือง - ประมวลกฎหมายพลเมืองมาตราที่ 103, มาตราที่ 104 และมาตราที่ 398 บทที่ 1 และด้วยเหตุผลนั้น สัญญาจ้างอาจถูกประกาศให้เป็นโมฆะและไม่มีผลบังคับใช้

3) ตลาดวงการเพลงภายในประเทศมีความไม่สมดุลอย่างรุนแรงของอำนาจระหว่างบริษัทต้นสังกัดกับศิลปินในบริษัท จึงมีการควบคุมทุกด้านของสัญญาจ้างและเรื่องธุรกิจ ดังนั้น [ศิลปิน] จึงไม่สามารถกระทำการอย่างการปรับเปลี่ยนเรื่องการเรียกร้องค่าเสียหายมากเกินควรให้มีมาตรฐานได้ ด้วยเหตุนี้ สัญญาจ้างระหว่างบริษัทต้นสังกัดกับศิลปินยังฝ่าฝืนกฎหมายแห่งชาติว่าด้วยข้อกำหนดไม่ไว้วางใจและกฎหมายการค้าอย่างเป็นธรรม มาตราที่ 23 บทที่ 1 บทย่อยที่ 4

4) มันจำเป็นที่องค์กรการค้าเสรีประเทศเกาหลีจะตรวจสอบกรณีต่างๆ และรายงานถึงการประพฤติที่ไม่เป็นธรรมหรือการประพฤติที่สร้างความเสียหายของการดำเนินการที่เสรีและยุติธรรมของการแข่งขันทางตลาดในประเทศและเพื่อออกคำแนะนำ การตัดสินใจหรือคำสั่งแก่ฝ่ายที่ฝ่าฝืนเพื่อแก้ไขความประพฤติให้ตรงตามกับกฎหมายแห่งชาติว่าด้วยเรื่องการค้าอย่างเป็นธรรม ดังนั้นองค์กรไม่ได้ก้าวข้ามอำนาจทางกฎหมายของตนเองในการออกคำสั่งให้บริษัท SM Entertainment แก้ไขเนื้อหาของสัญญาจ้างผูกขาด

Translation credit: leperenands
Shared by: TheJYJFiles
แปลไทย: ลูกแก้วใสกิ๊งระริ๊ง